طرح"بررسی درون تنی استنت عروقی بر پایه نشاسته و پلیمر پلی کاپرولاکتون"

این طرح در رنک سوم پژوهشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران مصوب گردید.

وضعیت : در حال اجرا

مجری: دکتر حسین قنبری

مقدمه و بیان مسئله:

بیماری‌های قلبی- عروقی از مهمترین عوامل مرگ و میر در جهان و نیز در کشور ما هستند (۱). از جمله مهم ترین عوامل بیماری‌های قلبی تصلب شرایین می باشد.
روش‌های مختلفی برای درمان این عارضه وجود دارد از جمله استفاده از دارو، آنژیوپلاستی با بالون، آنژیوپلاستی با استنت و درمان‌های جراحی. استفاده از استنت‌های قلبی- عروقی بعلت مزایای متعدد این روش نسبت به سایر روش‌های درمانی بعنوان بهترین روش در سال‌های اخیر، مورد توجه قرار گرفته است.
استنت به لوله توخالی مشبک گفته می‌شود که در مجراهای طبیعی بدن برای مقابله با اختلال یا انسداد جریان طبیعی خون در رگ استفاده می‌شود. در این میان نیز استنت‌های مورد استفاده در درمان انسداد عروقی که مسئولیت خونرسانی را به ارگانهای مهم از جمله قلب بعهده دارند بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند.
اولین استنت‌های فلزی میزان گرفتگی مجدد را تا حدودی کاهش دادند که با وجود برتری روش نسبت به آنژیوپلاستی با بالون، همچنان نیاز به استنت گذاری مجدد به علت ترومبوز دیررس در آنها وجود دارد (۲). جهت رفع مشکل فوق اولین استنت‌های حاوی پوشش دارویی (DES) وارد بازار شدند. این استنت‌ها دارای یک پوشش حاوی دارو بودند که فعالیت سرکوب کنندگی سیستم ایمنی را داشت و باعث کاهش میزان گرفتگی مجدد در ناحیه استنت گردید (۳). با وجود مزایای بسیاری که این نوع از استنت‌ها در کاهش گرفتگی مجدد عروقی داشتند اما سبب بروز ترومبوز دیررس در عروق تحت درمان شدند که مشکلات جدی را برای بیماران ایجاد می‌کردند. افزایش نرخ ترومبوز در ناحیه کاشت استنت به عوامل مختلفی از جمله پوشش پلیمری ، داروی مورد استفاده که علاوه بر مهار رشد سلول‌های ماهیچه‌ای صاف دیواره عروق از رشد سلولهای اندوتلیال نیز جلوگیری می‌کردند‌، نسبت داده می‌شود (۴).
در این پژوهش از ترموپلاستیک نشاسته اکسید شده به عنوان یک پلیمر با سرعت تخریب بالا بهمراه پلیمر پلی‌کاپرولاکتون با سرعت تخریب پایین برای ساخت بدنه استنت قلبی-عروقی استفاده می شود. برای بهبود خواص نشاسته از اکسیداسیون با کاتالیست نانوذرات اکسید آهن استفاده می شود. ساختار نشاسته توسط اکسیداسیون از نظر پایداری بهبود می یابد علاوه بر این در این پژوهش ساخت یک ساختار سه بعدی کویلی شکل با طرح زیگزاگ برای کاربرد در استنت‌های قلبی-عروقی مورد بررسی قرار می گیرد. این ساختار کویلی شکل قابلیت جایگذاری در لومن داخلی عروق را دارد. با هدایت این ساختار به موضع مورد نظر از طریق شریان کاروتید در خرگوش و قرار دادن آن در موضع بعد از زمان کوتاهی با جذب آب موجود در پلاسمای خون با جداره داخلی رگ مماس می‌شود. برای ساخت بدنه استنت از نانوکامپوزیت زیست تخریب پذیر بر پایه نانوفیبرهای پلیمر سنتزی پلی کاپرولاکتون و ترموپلاستیک نشاسته اکسید شده استفاده شده است. صفحات نانو کامپوزیتی توسط روش الکتروریسی- الکترواسپری دو نازله ساخته می شوند. به دلیل زمان بر بودن فرآیند الکتروریسی- الکترواسپری از هیبرید کردن چند لایه از صفحه نانوکامپوزیتی استفاده می شود. با قرار گیری صفحات نانوکامپوزیتی ایجاد شده در آب مقطر،‌ نشاسته در ساختار با جذب آب متورم می‌شود و در نتیجه بعد از قرار گیری صفحات بر روی هم با چسبندگی ایجاد شده توسط نشاسته اکسید شده بهم می‌چسبند و هیبرید می‌شوند. هدف از استفاده از نشاسته اکسید شده افزایش نرخ تخریب به دلیل جذب آب در ساختارش است و باعث بهبود در خواص مکانیکی استنت می‌شود و مدول یانگ و مقاومت کششی پلیمر پلی کاپرولاکتون را افزایش می‌دهد. جذب آب در ساختار نشاسته اکسید شده در خود باز شوندگی استنت تاثیر‌گذار است.